شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد | | تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد |
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت | | به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد؟ |
ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت | | که محب صادق آنست که پاکباز باشد |
به کرشمهی عنایت نگهی به سوی ما کن | | که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد |
سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم | | به کدام دوست گویم که محل راز باشد؟ |
چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی؟ | | تو صنم نمیگذاری که مرا نماز باشد |
نه چنین حساب کردم چو تو دوست میگرفتم | | که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد |
دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی | | که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد |
قدمی که برگرفتی به وفا و عهد یاران | | اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد |