خسته ام

بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم	مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم
زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست	بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم
هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت	تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم
عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم	کاین بود سرنوشت ز دیوان قسمتم
می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار	این موهبت رسید ز میراث فطرتم
من کز وطن سفر نگزیدم به عمر خویش	در عشق دیدن تو هواخواه غربتم
دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف	ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم
دورم به صورت از در دولتسرای تو	لیکن به جان و دل ز مقیمان حضرتم
حافظ به پیش چشم تو خواهد سپرد جان	در این خیالم ار بدهد عمر مهلتم